De Ooievaar, de brenger van geluk en nieuw leven

In de jaren 70 was de Ooievaar bijna helemaal verdwenen in Nederland. De witte ooievaar is een grote, witte vogel met zwarte vleugelranden en rode poten en snavel, en is op dit moment niet meer weg te denken in ons land. De Ooievaar wordt ongeveer 100 tot 120 cm lang, het mannetjes is wat groter, verder lijken ze exact op elkaar! In 2008 waren er alweer 700 broedparen, in 2018 zelfs 1050-1150 stuks.
Ze leven meestal in de buurt van de mens en bouwen vaak hun nesten op plaatsen die door de mens zijn gebouwd, op platforms met plateau, op kerktorens, maar ook af en toe ouderwets in bomen.

De Vogelbescherming heeft via een reddingsprogramma met ooievaarsstations voorkomen dat deze soort als broedvogel in Nederland uitstierf. Tegenwoordig staan ze ook niet meer op de Rode Lijst.

De Ooievaar heeft geen moeite met opstijgen door de draagkracht van de lange brede vleugels, het is toch een behoorlijk gewicht wat de lucht in moet, maar dat gaat allemaal heel soepeltjes!

Ze houden van een afwisselend menu met  een uitgebreide voedselkeuze: insecten, vissen, amfibieën, reptielen, zoogdiertjes en zelfs vogeltjes. Hij pakt het meeste voedsel van de grond, tussen lage vegetatie en uit ondiep water.

Tijdens het broeden zijn ze monogaam, maar het is niet zo dat Ooievaars, net als zwanen hun leven lang bij elkaar blijven. Ze zijn trouwer aan hun nest, dan aan elkaar, dat wil overigens niet zeggen dat er helemaal geen paren zijn die wel hun hele leven bij elkaar blijven.

Ze bouwen meestal een nest van grote takken en samen broeden ze om de beurt de eieren uit, de jongen worden ook door hun samen gevoerd! Persoonlijk vind ik het altijd een prachtig geluid wanneer ze zitten te klepperen op hun nest! Op deze manier communiceren ze met elkaar!

Het zijn trekvogels die elk jaar grote afstanden vliegen naar Zuid-Afrika. Ooievaars kunnen wel 20 tot 40 jaar oud worden.

Het nest met twee jonge Ooievaars naast Kasteel Sterkenburg