De steenuil is een kleine gedrongen uil van ongeveer 21 tot 27 cm lang en met een spanwijdte van ongeveer 55 cm, deze Uil is buiten de Dwerguil onze kleinste uil! Het vrouwtje is iets groter dan het mannetje. Ze leven solitair.
De vlucht van deze uilen lijkt een beetje op de golvende beweging van de vlucht van een specht.
Ze maken veel lawaai, met name van oktober tot februari is de roep vaak te horen. Deze bestaat uit een schel en fluitend 'kieuw-kieuw', 'koewiet' of 'kwief' De partners communiceren op deze manier, vooral in de schemering.

De steenuil is niet erg schuw en broedt vaak op boerenerven, oude schuren en natuurlijk nestkasten zijn favoriet. Soms in een oude holle boom. Ze houden van kleinschalige cultuurlandschappen dat is hun favoriete habitat. Hij is niet echt bang voor mensen.
In rust heeft hij een gedrongen postuur en wanneer hij alert is dan rekt hij zich uit en lijkt een stuk langer!
Ze hebben felgele ogen wat wil zeggen dat ze overdag jagen en actief zijn.

De Steenuil staat op de rode lijst in Nederland, en dat betekent dat ze in de categorie kwetsbaar staan en dat er maar een beperkt aantal zijn. Tussen 2013-2015 zijn er ongeveer 7500 a 8500 broedparen geteld. Deze soort kom je niet tegen op de Waddeneilanden en bosgebied van de Veluwe. Zeker in de IJsselmeerpolders, maar ook in grote delen van de drie noordelijke provincies en op de meeste Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden komt de steenuil maar beperkt voor. In West-Nederland komen (kleine) restpopulaties voor.(Bron Stone)

Steenuiltje bij het Lexkseveer in Wageningen

Steenuil in de uilenkast in een boom

Steenuiltje

Steenuiltje aan de Gooyerdijk op een oude schuur.