De Vos is een lid van de hondachtigen, en wanneer we hem goed bekijken zijn we het naar ongetwijfeld mee eens. Prachtig dier om te zien, mooi langgerekt lijf, tenger maar met een flinke vacht!! Slanke snuit en rechtopstaande oren! De kleur van de vos kan zeer wisselend zijn: roodbruin, maar kan ook beige tot helderrood zijn, of zilverkleurig tot zwart, de moedervos (moervos)heeft  in de paartijd een roze glans over de vacht aan de onderzijde.
Kop-romplengte: 50 – 80 cm

Het mannetje, de rekel, is groter dan de moer.

De staart van de vos is mooi om te zien: lang, dik en stoer!

Vossen leven in familiegroepen, maar jagen meestal solitair (alleen).

De vos is een schemer- en nachtdier, in het voorjaar en de winter gebruiken de vrouwtjesvossen holen  om in te slapen of hun welpen te werpen en groot te brengen. In de andere seizoenen slapen ze meestal, verstopt onder een dichte struik of diep verscholen in het gras.

De vossen jagen voornamelijk op kleinere knaagdieren (bv woelmuizen) en hazen en konijnen. Maar ook vogels, insecten, eieren, bessen, afgevallen fruit, aas en afval staan op hun menu.

Ze eten vaak wel 1 pond voedsel per dag. Soms begraven ze hun voedsel en kunnen ze dat maanden later nog terugvinden.

In december tot februari is de paartijd. De paring duurt vrij lang omdat het mannetje een tijdje aan het vrouwtje blijft vastzitten ( net als bij de hond) Wanneer de moer een aantal dagen voor de geboorte van de welpjes in haar hol blijft, zorgt het mannetje voor voedsel In de dagen voor de geboorte.

Eind maart of begin april is het zover, dan worden de jongen geboren, meestal 4 tot 5 jongen geboren (soms zelfs wel tot 14 stuks) in een klein hol onder boomwortels.  De jongen zijn donkergrijsbruin van kleur.

Met een dag of 12 gaan de ogen open, en na een week of drie durven ze voorzichtig de eerste stapjes buiten het hol te zetten. Het mannetje woont niet bij ze, maar helpt ze wel de eerste weken te voorzien van voedsel.

Na half juni wonen de jongen niet meer in het hol, maar vaak op een plek met dicht struikgewas.

Eind september gaan de jongen zelfstandig op zoek naar een eigen territorium. Hun zwerftochten strekken zich soms tot enkele tientallen kilometers afstand van hun geboorteplaats uit.

Een mannetje en zijn vrouwtje delen één territorium. Zij markeren hun leefgebied met urine en een afscheiding uit geurklieren uit staart, kop en voetzolen, tegen bomen, struiken, graspollen, etc. 

Hoe minder voedsel in de buurt hoe groter hun territorium!

In ons land heeft de vos geen natuurlijke vijanden (misschien de mens, niet iedereen is gecharmeerd van de vos, ze zijn in staat kippenhokken te plunderen, omdat het gewoon in hun aard zit om te jagen en te doden, ook vogelbroedplaatsen zijn soms de dupe) Sommige dieren worden met huid en haar opgegeten.

bron: Zoogdierenvereniging en Wikipedia

Rustend vosje in de Oostvaardersplassen